امروز ویولن سل را به شما معرفی و آموزش میدهیم ، ابتدا ساز ویولن سل را برای شما تشریح میکنیم.

ویولن سل چنان بزرگ­تر از دیگر سازهای آرشه­ای است که نوازنده مجبور است آن را برای اجرا بر روی زمین، مابین پاهای خود تکیه دهد، در حالیکه خود روی صندلی می­نشیند. از این جهت در انتهای تحتانی ویولنسل، میله­ای آهنی نصب شده (که در غیر هنگام اجرا آن را باز می­کنند، یا می­پیچند و به داخل جعبه سر می­دهند)، و نوک آن روی زمین قرار دارد

این ساز که در زبان فرانسوی و ایتالیایی به آن ویولن سل و در زبان انگلیسی به آن چلو گفته می شود، صدایی بم، گیرا و بسیار زیبا دارد. ویولن سل، سازی بزرگ و سنگین است؛ به طوری که نوازنده برای نواختن ویولن سل ، خود بر روی صندلی می نشیند و ساز را به وسیله ی میله ای آهنی که در قسمت تحتانی آن وجود دارد، بر روی زمین، بین پاهایش، قرار می دهد. ویولن سل تا اواخر قرن هفدهم به عنوان یک ساز همراه و به منظور اجرای نتهای بم در ارکسترها مورد استفاده قرار می گرفت. تدریجاٌ با پی بردن به قابلیت ها و توانایی های فوق العاده ی این ساز در نواختن ملودی و تک نوازی مورد استفاده بیش تری قرار گرفت. نت برای این ساز را در اصوات بم با کلید فا و در اصوات وسط با کلید دو (دوی خط چهارم) و در اصوات زیر با کلید سل می نویسند. نام سیم های ویولن سل، مانند سیم های ویولا می باشد ولی به علت ضخامت بیش تر، یک اکتاو بم تر صدا می دهد

ویلنسل(Violoncello) سازی زهی و آرشه‌ای از خانواده ویولن است. صدای این ساز در منطقه میانی سازهای این خانواده قراردارد. ویلنسل از ویولن و ویولا (ویلن آلتو)بزرگ‌تر است. در هنگام اجرا، این ساز در بین دو پای نوازنده قرار می‌گیرد و از طرفی دیگر، توسط میله‌ای که در انتهای آن وجود دارد روی زمین استوار می‌گردد. این ساز از خانواده سازهای زهی آرشه‌ای است. استفاده از این ساز در تک نوازی ها( سلو)، در گروه نوازی‌ها، از جمله در ارکسترهای مجلسی و ارکستر سمفونی متداول است. این ساز عضو ثابت در ارکسترها به صورت استاندارد می‌باشد که در بخش باس زهی‌ها قرار می‌گیرد.